مکتب سی مرغ «بخش هشت»
فصل چهار از اومانیسم رهایی و آدمیت ایرانی«تناسب بیرونی»

وجه مکان مندی در تناسب بیرونی متوجه ایجاد تعادل برونی با زیستنگاه آدمی از منظر طبیعی و رابطه او با اشیاء پیرامونی وی در آن مکان است. اما، وجه زمان مندی به هویت او، جایگاه و موقعیت او و همچنین ظرفیت های او برای ایجاد تناسب متعادل با دیگر آدمیانی است که در این محیط در بازه های گوناگونی از زمانه زندگی می کند و تجربه زیسته شده خود را از مکان در بستر زمان به دیگران در ساحت زندگی اجتماعی گسترش می بخشد. "سبک زندگی مثبت اندیش معطوف به گسترش اومانیسم رهایی و آدمیت ایرانی" نیازمند توجه به «زمان مند بودن" در کنار "مکان مندی» معنادارتر است. این نیز به نوبه ی خود با«زبان مندی» ارتباط پیدا می کند.