به گزارش باریخ نیوز به نقل ایسنا، در روز سال نو در سال ۲۰۱۹، فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا تصاویری از دورترین جرم فضایی که تا آن لحظه کشف شده بود را به زمین ارسال کرد که یک شی به شکل آدم برفی به نام آلتیما ثولی بود و یکی از بسیار ساکن منجمد در کمربند کویپر که فراتر از مدار نپتون قرار دارد، به حساب می‌آمد. این تصاویر نشان داد که سطح این ساختار دو بخشی به عرض ۲۱ مایل(۳۴ کیلومتر) قرمز زنگ‌زده است و این رنگ مرموز دانشمندان را از آن زمان گیج کرده است.
به نقل از اسپیس، در ابتدا، دانشمندان می‌گفتند که تابش باد خورشیدی و پرتوهای کیهانی کهکشانی، که به طور معمول سطح آن را بمباران می‌کنند، به نوعی یخ‌های اولیه مانند متانول را به مولکول‌های آلی تبدیل می‌کنند که رنگ قرمزی از خود ایجاد می‌کند. با این حال، جزئیات در مورد نحوه عملکرد این فرآیند نامشخص باقی مانده است.
اما اکنون ممکن است پاسخ‌هایی برای این سوال داشته باشیم. در یک آزمایش که قرار گرفتن در معرض تشعشعات فضایی شبیه‌سازی شد، این جرم فضایی نشان داد که سطح غنی از قند آن ممکن است رنگ قرمز متمایزش را توضیح دهد. برای رسیدن به این نتیجه، دانشمندان به رهبری چائوجیانگ ژانگ(Chaojiang Zhang) از دانشگاه هاوایی، نمونه منجمد متانول و مونوکسید کربن را در معرض الکترون‌های پرانرژی قرار دادند که به عنوان نماینده پرتوهای کیهانی کهکشانی که بر آلتیما ثولی می‌بارند، بود.
تشعشعات شبیه‌سازی شده باعث ایجاد مجموعه‌ای از واکنش‌های شیمیایی در یخ شد که منجر به تشکیل گروهی از مولکول‌های غنی از کربن به نام هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای یا PAH گشت که در جهان رایج هستند. اما جالب اینجاست که روش‌های طیف‌سنجی نشان داد که یخ‌های تزریق شده با تشعشع، گلوکز، قند اصلی خون و منبع اصلی انرژی بدن را نیز تولید می‌کنند. دانشمندان همچنین آلوز را که قند موجود در میوه‌ها و آجیل است و گلیسرول که معمولا به عنوان یک مرطوب کننده در صابون‌ها برای کمک به حفظ رطوبت پوست استفاده می‌شود، شناسایی کردند.
به عبارت دیگر، آلتیما ثولی احتمالا طعم شیرین و صابونی دارد.
دانشمندان گزارش دادند که علاوه بر این، هنگامی که این جرم فضایی از فضا مشاهده می‌شود، گلوکز و سایر قندها به رنگ قرمز به نظر می‌رسند. جهان‌های قندی در کمربند کویپر ممکن است در اوایل تاریخ تشکیل زمین، سیاره ما را تحت تأثیر قرار داده باشند و مولکول‌های پری‌بیوتیک و همچنین آب را به سیاره ما منتقل کرده باشند و خوراک مولکول‌های زیستی را ممکن کرده باشند که برای تشکیل حیات نوظهور واجب است.
